Bijna alle ‘pop’ muziek wordt uitgebracht op album of single basis (ik gooi even een hoop muziek onder het kopje popmuziek zonder oordeel). En over het algemeen staat een nummer op zichzelf. Je hebt wellicht wat verschillende uitvoeringen door dezelfde band/muzikant (live, unplugged etc) en misschien nog wat covers.
Klassieke muziek wordt vrijwel altijd ook op album basis uitgebracht. Alleen album is vrijwel nooit een logische indeling voor een klassiek werk. Een klassiek werk bestaat meestal uit een x aantal samenhangende stukken die vaak individueel een naam of tempoaanduiding hebben. Dat is het eerste wat al misgaat als je op een bepaald stuk wil zoeken.
Daarnaast zijn er diverse uitvoeringen. Soms ook van hetzelfde orkest, zeg het Concertgebouworkest, van hetzelfde stuk alleen met andere dirigenten. Bijvoorbeeld de vijfde Symphonie van Mahler is verschillende keren op de CD gezet:
- Met Mariss Jansons als dirigent (RCO Live)
- Met Riccardo Chailly als dirigent (Decca)
- Met Bernard Haitink als dirigent (Philips)
Leuker wordt het nog bij symfonieën van Bruckner. Bruckner was vrij onzeker en heeft van veel symfonieën verschillende versies gemaakt. Bijvoorbeeld van de derde Symphonie zijn minimaal 3 verschillende versies in omloop.
Daarnaast zijn er ook stukken waarvan een transcriptie is gemaakt (een uitvoering op een ander instrument). Bijvoorbeeld voor een kleiner orkest of piano.
Dit zijn allemaal zaken die niet of minder spelen bij andere muziek genre’s. En nu vaak opgelost worden door allemaal informatie in de titels van nummers te zetten. Dat maakt het onoverzichtelijk.
